ការអធិស្ឋានរបស់កូនស្រីសម្រាប់ម្តាយរបស់នាង: “ខ្ញុំឈប់ជក់បារីបន្ទាប់ពី ៣៤ឆ្នាំ”

 

គីម ហេចា (Kim Hye-ja) កើតនៅឆ្នាំ១៩៤១ គឺជាតារាសម្តែងដំបូងគេនៅក្នុងប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូងដែលត្រូវបានផ្តល់ងារជា “ម្តាយរបស់ជាតិ” ។ ថ្វីត្បិតតែមានវ័យជាង ៨០ឆ្នាំទៅហើយក្តី ប៉ុន្តែនាងនៅតែសកម្មខ្លាំង ហើយត្រូវបានគេស្គាល់ថាជាការសម្តែងដ៏ល្អរបស់នាងនៅក្នុងរឿងភាគទូរទស្សន៍ និងភាពយន្ត។

 

 

ជាពិសេសរឿង “ម្តាយ”(Mother) ដែលនាងបានបង្ហាញខ្លួនក្នុងឆ្នាំ២០០៩ បានទាក់ទាញមហាជនយ៉ាងខ្លាំងជាមួយនឹងការសម្តែងដ៏រំភើបរបស់នាងក្នុងនាមជាម្តាយដែលព្យាយាមជួយសង្គ្រោះកូនប្រុសពិការសតិបញ្ញា របស់នាងដែលត្រូវបានចោទប្រកាន់ពីបទមនុស្សឃាតហើយវាត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាស្នាដៃរបស់ភាពយន្តដោយទទួលបានពានរង្វាន់តារាសម្តែងល្អបំផុតចំនួន១១ នៅមហោស្រពភាពយន្តដ៏ល្បីល្បាញជុំវិញពិភពលោក។

 

 

មូលហេតុដែលភាពយន្តរឿង “ម្តាយ” ត្រូវបានគេផលិតគឺមានការចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងណាស់។ ភាពយន្តនេះគឺជាស្នាដៃរបស់អ្នកដឹកនាំរឿងកូរ៉េ ប៊ុង ជូនហូ(Bong Joon-h) ដែលបានក្លាយជាជនជាតិអាស៊ីដំបូងគេដែលឈ្នះពានរង្វាន់អូស្ការ(Oscars)ចំនួនបួនក្នុងពេលតែមួយក្នុងឆ្នាំ២០២០។

 

 

វាមានរយៈពេល ៦៧ឆ្នាំហើយចាប់តាំងពី ឌីសឺនី(Walt Disney) ក្នុងឆ្នាំ១៩៥៣ ដែលអ្នកដឹកនាំរឿងតែមួយបានឈ្នះពានរង្វាន់ Academy Awards ទាំង៤។ អ្នកដឹកនាំរឿង ប៊ុង ជូនហូ ដែលបានបង្កើតជំពូកថ្មីក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្តនៃការផលិតភាពយន្ត មានការភ្ញាក់ផ្អើលនៅថ្ងៃមួយក្នុងឆ្នាំ២០០៥ នៅពេលដែលគាត់បានឃើញតារាសម្តែងចាស់ គីម ហេចា លាក់ខ្លួន និងជក់បារី ហើយបានចាប់ផ្តើមរៀបចំខ្សែភាពយន្ត “ម្តាយ”។

 

 

តាមពិត គីម ហេចា គឺជាអ្នកជក់បារីដែលជក់បារីតាំងពីនាងអាយុ ២៣ឆ្នាំ។ ពេលនាងដាក់បារីចូលក្នុងមាត់ នាងបានជក់បារីរហូតដល់សល់តែតម្រង ហើយនាងក៏ជក់វាចូលសួតយ៉ាងរីករាយ(Chainsmoker)។ ពេលនាងទៅមើលកុន នាងតែងតែរកកន្លែងជក់មុនសិន។ មិនថានាងកំពុងធ្វើអ្វីទេនាងមានអារម្មណ៍រីករាយក្រោយពីជក់បារី។

 

 

អាកប្បកិរិយាជក់បារីរបស់ គីម ហេចា គឺខុសគ្នាទាំងស្រុងពីរូបភាពនៃ “ម្តាយរបស់ជាតិ” ដែលសាធារណជនចងចាំ។ អ្នកដឹកនាំរឿង ប៊ុង ជូនហូ បានរកឃើញថាមានអ្វីមួយដែលលាក់នៅពីក្រោយទឹកមុខដ៏សប្បុរស និងកក់ក្តៅរបស់ គីម ហេចា ហើយបានបង្កើតខ្សែភាពយន្តមួយដែលមានឈ្មោះថា “ម្តាយ” ក្រោមប្រធានបទនៃក្តីស្រលាញ់ម្តាយមិនធម្មតា។

 

 

គីម ហេចា បានចាប់ផ្តើមជក់បារីនៅពេលនាងមានផ្ទៃពោះកូនដំបូងនៅអាយុ ២៣ឆ្នាំ ហើយមុនពេលដែលនាងដឹង នាងបានលាក់ខ្លួននៅក្នុងបន្ទប់ទឹក ហើយជក់បារីបន្តិចដោយមិនបានប្រាប់ក្រុមគ្រួសាររបស់នាង ហើយវាក៏ក្លាយជាទម្លាប់។ វាមិនមែនជាការបំផ្លើសទេដែលនិយាយថានាងរស់នៅលើអំណាចនៃបារីសម្រាប់រយៈពេល ៣៤ឆ្នាំខាងមុខ។ ពេលភ្ញាក់ពីដំណេកពេលព្រឹក នាងចាប់ផ្ដើមថ្ងៃរបស់នាងដោយផឹកកាហ្វេមួយពែង និងបារី។

 

 

នៅផ្ទះ តាមស្ថានីយ៍ទូរទស្សន៍ និងក្នុងឈុតភាពយន្ត គាត់តែងតែមានបារីក្នុងដៃ។ នៅពេលដែលគាត់កំពុងហាត់សមស្គ្រីប ឬថតរឿង គាត់មានអារម្មណ៍ល្អ ប្រសិនបើវាដំណើរការល្អ ហើយនៅពេលដែលមិនមានវា គាត់មានអារម្មណ៍មិនល្អ ហើយជក់បារីម្តងហើយម្តងទៀត។ គាត់បាននិយាយថា ទោះបីជាគាត់ជាគ្រិស្តបរិស័ទដែលលះបង់ក៏ដោយ ក៏គាត់មិនអាចបោះបង់ការជក់បារីបានដែរ ដូច្នេះគាត់នឹងអធិស្ឋានរាល់ពេលដែលគាត់ទៅព្រះវិហារថា “ព្រះជាម្ចាស់អើយ សូមទ្រង់មើលរឿងនេះ”។

 

 

វាគឺជាថ្ងៃមួយក្នុងឆ្នាំ១៩៨៥ ដែល ‘ឧប្បត្តិហេតុ’ មួយបានកើតឡើងចំពោះនាង. នាងបានភ្ញាក់ពីដំណេកនៅពេលព្រឹកដូចធម្មតា ហើយបានដុតបារី ប៉ុន្តែវាមិនមានរសជាតិដូចការជក់ពីមុនទេ។ នាងតក់ស្លុតជាខ្លាំង ទើបនាងយកវាចេញ ហើយដុតវាម្តងទៀត ប៉ុន្តែអ្វីដែលនាងទទួលបានគឺចង្អោរ និងរសជាតិជូរចត់គួរឲ្យខ្ពើម។

 

 

នាងតក់ស្លុត និងឆ្ងល់ថាតើនាងមានជំងឺធ្ងន់ធ្ងរឬអត់? នៅពេលនោះ ៨៥% នៃអ្នកស្លាប់ដោយសារជំងឺមហារីកសួត(Lung cancer)គឺដោយសារតែការជក់បារី។ អាយុជាមធ្យមនៃអ្នកជំងឺដែលត្រូវបានគេធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យថាមានជំងឺមហារីកសួតគឺ៧០ ហើយអាយុជាមធ្យមនៃអ្នកជំងឺដែលបានស្លាប់ដោយសារជំងឺមហារីកសួតគឺ៧២។ (វិគីភីឌា Wikipedia)

 

 

នៅយប់នោះ កូនស្រីរបស់ខ្ញុំដែលរស់នៅសហរដ្ឋអាមេរិកបានទូរស័ព្ទមកខ្ញុំ ហើយនិយាយថា “ម៉ាក់ ខ្ញុំពិតជាចម្លែកណាស់។ ស្រាប់តែកូនមិនចូលចិត្តរសជាតិបារី”។ ពេលនោះកូនស្រីរបស់ខ្ញុំស្រក់ទឹកភ្នែកភ្លាម ហើយនិយាយថា “ព្រះ អរព្រះគុណ”។ “ម៉ាក់ ខ្ញុំបានគិតថា កូនមិនគួរសៅហ្មងដល់រូបកាយដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតយ៉ាងស្អាតជាមួយនឹងរបស់ដូចជាបារីនោះទេ។ ដូច្នេះខ្ញុំបានអធិស្ឋានទៅកាន់ព្រះជាម្ចាស់។ ខ្ញុំមិនដឹងថាទ្រង់នឹងឆ្លើយតបយ៉ាងរហ័សនោះទេ។”

 

 

ពេលឮកូនស្រីនិយាយថា “ខ្ញុំមិនអាចប្រាប់ម្តាយរបស់ខ្ញុំដែលជក់បារីតាំងពីកើតមកថាឈប់នោះទេ ទើបខ្ញុំទុកកូនឱ្យនៅជាមួយប្តីខ្ញុំ១០០ថ្ងៃ ហើយបានទៅព្រះវិហារជារៀងរាល់ព្រឹក ហើយអធិស្ឋានដោយស្មោះអស់ពីចិត្តចំពោះព្រះយេស៊ូវ។” ខ្ញុំឈឺចុកចាប់ពេញខ្លួន។ ខ្ញុំបានឈប់ជក់បារីនៅថ្ងៃនោះ ហើយមិនមានរោគសញ្ញានៃការដកខ្លួនណាមួយឡើយ។ ខ្ញុំមិនមានអារម្មណ៍ថាចង់ជក់បារីទេ បើទោះជាមានអ្នកជក់នៅក្បែរខ្ញុំក៏ដោយ។ មិនមានផលប៉ះពាល់ដូចជាអាហារសម្រន់ជំនួសឱ្យការជក់បារី និងការឡើងទម្ងន់នោះទេ។

 

 

អ្វីដែលល្អបំផុតអំពីការឈប់ជក់បារីគឺអារម្មណ៍ថាមានសេរីភាពពីអ្វីដែលខ្ញុំមិនបានដឹង។ ការឈឺក្បាលរ៉ាំរ៉ៃដែលតែងតែតាមខ្ញុំបាត់ទៅ ហាក់បីដូចជាត្រូវបានគេលាងចេញ។ ស្បែករបស់ខ្ញុំក៏បានប្រសើរឡើងខ្លាំងដែរ ដែលខ្ញុំលែងត្រូវការតុបតែងមុខក្រាស់ៗ ដើម្បីលាក់អាយុរបស់ខ្ញុំទៀតហើយ។ មនុស្សម្នាមើលមកនាងហើយច្រណែននឹងនាងថា “ម៉េចក៏ស្បែកស្អាតម្ល៉េះ?

 

 

នាងបានថ្លែងទីបន្ទាល់ថា “តាមពិតទៅ នៅពេលដែលខ្ញុំប្រាប់មនុស្សអំពីវិធីដែលខ្ញុំឈប់ជក់បារី ពួកគេមិនជឿខ្ញុំទេ អ្នកខ្លះថែមទាំងនិយាយថា “វាអាក្រក់ជាងមើលទៅ” ប៉ុន្តែខ្ញុំគ្រាន់តែអាចពន្យល់បានថា ការដែលខ្ញុំដែលមិនធ្លាប់គិតចង់ឈប់ជក់បារីអស់រយៈពេល ៣០ឆ្នាំមកហើយនោះ គឺអាចឈប់ជក់បារីបានភ្លាមៗ ហាក់បីដូចជាការកុហកគឺដោយសារតែអំណាចនៃកូនស្រីរបស់ខ្ញុំ។

 

 

ការជក់បារីគឺដូចគ្នានឹងគ្រឿងញៀនដែរ។ ទោះបីជាអ្នកដឹងថាវាអាក្រក់ក៏ដោយ ក៏វាពិបាកក្នុងការឈប់ជក់បារីដោយខ្លួនឯងដែរ។ “វិធីល្អបំផុតដើម្បីឈប់ជក់បារីគឺតាមរយៈការអធិស្ឋានរបស់មនុស្សដែលស្រលាញ់អ្នកបំផុត”។ ប្រសិនបើមានគ្រិស្តបរិស័ទនៅក្នុងគ្រួសារ ខ្ញុំចង់ណែនាំថា ពួកគេអធិស្ឋានដោយស្មោះអស់ពីចិត្តសម្រាប់កូនប្រុស ឬកូនស្រីជាទីស្រឡាញ់របស់ពួកគេ។ គ្មានអំណាចណាធំជាងការព្រួយបារម្ភ និងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់គ្រួសារឡើយ។

 

 

បន្ទាប់មក ចូរស្ដាប់ពាក្យអធិស្ឋាន និងពាក្យអង្វររបស់គេពីស្ថានសួគ៌ ជាទីលំនៅរបស់អ្នក ហើយរក្សាបុព្វហេតុរបស់គេ។ (ព្រះគម្ពីរ ទី១ពង្សាវតារក្សត្រ ៨:៤៩) នោះឯងរាល់គ្នានឹងអំពាវនាវដល់អញ ហើយនឹងទៅអធិស្ឋានដល់អញ រួចអញនឹងយល់ព្រមតាម (ព្រះគម្ពីរ យេរេមា ២៩:១២) ចូរបន្តក្នុងការអធិដ្ឋាន ដោយចាំយាមក្នុងការនោះដោយអរព្រះគុណ។ (ព្រះគម្ពីរ កូល៉ុស ៤:២) អាម៉ែន!

 

 

ការអធិស្ឋាននេះត្រូវបានគេនិយាយនៅក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិក ប៉ុន្តែចម្លើយចំពោះការអធិស្ឋាននេះបានបង្ហាញខ្លួននៅក្នុងប្រទេសកូរ៉េ។ នេះគឺជាអំណាចនៃការអធិស្ឋានដល់ព្រះដែលឆ្លងកាត់ចម្ងាយ។ ព្រះនៅរស់ ហើយនៅតែស្តាប់ការអធិស្ឋានរបស់អ្នកនៅថ្ងៃនេះ។ កុំបោះបង់ ហើយប្រាប់ព្រះអំពីបញ្ហារបស់អ្នកក្នុងការអធិស្ឋាន «កុំបោះបង់ឡើយ! “Never, never give up!”