កម្មករកុមារអាយុ១២ឆ្នាំដែលបានក្លាយជាប្រធានាធិបតីកូរ៉េខាងត្បូង

 

 

មហោស្រពពិភពលោកដែលជាព្រឹត្តិការណ៍កីឡាអូឡាំពិក(Olympics)ដែលប្រារព្ធឡើងម្តងក្នុងរយៈពេលបួនឆ្នាំម្តងគឺជាពិធីបុណ្យរបស់ប្រទេសចំនួន២០៦។ ក្នុងនោះ មានប្រទេសចំនួន ១៩៣ ជាសមាជិករបស់អង្គការសហប្រជាជាតិ យូ អិន(UN)។ កូរ៉េខាងត្បូងគឺជាប្រទេសដែលមានសេដ្ឋកិច្ចធំជាងគេទី១៣ ក្នុងចំណោមប្រទេសទាំងអស់នេះ។ ផ្អែកលើផលិតផលក្នុងស្រុកសរុប(GDP) ចំនួនប្រជាជនគឺ 52លាននាក់ ហើយអំណាចយោធាជាប់ចំណាត់ថ្នាក់ទី៥ នៅលើពិភពលោក (Global Firepower ២០២៤)។ ការបោះឆ្នោតជ្រើសរើស ‘ប្រធានាធិបតី'(President)ដែលជាមេដឹកនាំកំពូលរបស់ប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូង បានធ្វើឡើងនៅថ្ងៃទី៣ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០២៥។

 

 

លោក លី ជេមយុង(Lee Jae-myung) ដែលត្រូវបានជាប់ឆ្នោតជាប្រធានាធិបតីនៅក្នុងការបោះឆ្នោតនេះ គឺជាអតីតកម្មករកុមារ ដែលបានបញ្ចប់ថ្នាក់បឋមសិក្សា និងធ្វើការនៅក្នុងរោងចក្រមួយ។ គាត់បានធ្វើការនៅក្នុងរោងចក្រចំនួនប្រាំសម្រាប់រយៈពេល ៦ឆ្នាំចាប់ពីអាយុ ១២ឆ្នាំហើយបានរងរបួសជាច្រើនដង។ គាត់នៅតែមានស្លាកស្នាមជាង ១០០ នៅលើរាងកាយរប ស់គាត់។ ជាពិសេសគាត់បានរងរបួសយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរនៅលើដៃរបស់គាត់ដោយម៉ាស៊ីនកាត់ស្បែកសម្រាប់ផលិតស្រោមដៃ។ ជាលទ្ធផល ពេលនេះគាត់ពិការ ហើយអាចពង្រីកដៃឆ្វេងរបស់គាត់បានត្រឹមតែ ៥០% (រូបភាពខាងលើ)។ ដោយសារតែការប៉ះពាល់នឹងសារធាតុគីមី ទើបគ្រោះថ្នាក់រយៈពេលវែង គាត់បានបាត់បង់ ៥១% នៃក្លិនរបស់គាត់ ហើយក៏មានការចុះខ្សោយនៃការស្តាប់ផងដែរ ដែលធ្វើអោយគាត់ពិបាកស្តាប់សម្លេង។ ទាំងអស់នេះបណ្ដាលមកពីធ្វើការនៅរោងចក្រកាលពីវ័យជំទង់។

 

 

មូលហេតុដែលគាត់ត្រូវធ្វើការជំនួសពីការទៅរៀននៅក្មេងបែបនេះ គឺដោយសារតែឪពុកគាត់លេងល្បែង។ ស្រុកកំណើតរបស់គាត់គឺភូមិកសិករដែលកាប់និងដុតនៅលើភ្នំ ស្រុក អានដុង, ខេត្ត គ្យុងសាងប៊ុក-ដូ (Andong, Gyeongsangbuk-do)។ នៅពេលដែលដី ពួកគេធ្វើស្រែនៅទីនោះត្រូវបានដកហូតដោយល្បែងស៊ីសង គ្រួសារដែលមានគ្នាប្រាំបួននាក់អត់មានអាហារគ្រប់គ្រាន់ ហើយក៏ត្រូវចាកចេញពីស្រុកកំណើតដើម្បីស្វែងរកការងារធ្វើ។

 

 

កន្លែងថ្មីដែលគ្រួសារគាត់បានតាំងលំនៅគឺទីតាំង ស៊ុងណាម(Seongnam)។ ស៊ុងណាម គឺជាទីក្រុងតូចមួយដែលមានចម្ងាយ ២៥គីឡូម៉ែត្រភាគអាគ្នេយ៍នៃរដ្ឋធានី ទីក្រុង សេអ៊ូល(Seoul) របស់ប្រទេសកូរ៉េ។ (ស្រដៀងនឹងក្រុងតាខ្មៅ ចម្ងាយ ២៥គីឡូម៉ែត្រភាគអាគ្នេយ៍នៃរាជធានីភ្នំពេញ) ឪពុករបស់គាត់ធ្វើការជាអ្នកបោសសម្អាតនៅផ្សារស៊ុងណាម ហើយម្តាយ និងប្អូនស្រីរបស់គាត់ក៏បានធ្វើការជាអ្នកបោសសម្អាតនៅបង្គន់សាធារណៈដែលអ្នកលក់ដូរនៅផ្សារ។

 

 

គាត់បានប៉ុនប៉ងធ្វើអត្តឃាតពីរដងនៅពេលដែលគាត់មានអាយុ ១៧ឆ្នាំ ដោយសារតែជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្តនិងពិការរាងកាយ ប៉ុន្តែត្រូវបានមនុស្សរកឃើញហើយបានជួយឲ្យរួចជីវិត។ ចាប់ពីពេលនោះមក គាត់មិនចុះចាញ់នឹងជីវិតឡើយ ធ្វើការរោងចក្រពេលថ្ងៃ និងរៀនរហូតដល់ព្រលប់ ហើយដោះស្រាយទាំងថ្នាក់មធ្យមសិក្សា និងវិទ្យាល័យ តាមរយៈការប្រឡងសញ្ញាបត្រ(Qualification Examination)។ នៅឆ្នាំ១៩៨២នៅពេលគាត់មានអាយុ ១៨ឆ្នាំគាត់បានក្លាយជានិស្សិតមហាវិទ្យាល័យ។ ដោយសារតែពិន្ទុប្រឡងរបស់គាត់ល្អណាស់ គាត់ត្រូវបានចូលរៀននៅសាលាច្បាប់នៃសាកលវិទ្យាល័យ ជុងអង (School of Law, Chung-Ang University)ដែលផ្តល់អាហារូបករណ៍ពេញលេញ និង ២៧៣ដុល្លារ($) ជារៀងរាល់ខែ។ គាត់អាចរៀនបានដោយទទួលបានប្រាក់ខែបីដងនៃប្រាក់ខែដែលគាត់ទទួលនៅរោងចក្រនៅពេលនោះ។ អព្ភូតហេតុមួយបានកើតឡើងចំពោះគាត់។

 

 

គាត់បានជ្រើសរើសសិក្សាច្បាប់ដើម្បីជួយកម្មករ។ កម្មកររោងចក្រមិនទទួលបានប្រាក់ឈ្នួលទាន់ពេលទេ ហើយពួកគេមិនដឹងពីរបៀបទទួលបានថ្លៃព្យាបាល និងសំណងនៅពេលពួកគេឈឺ ឬគ្រោះថ្នាក់ក្នុងពេលធ្វើការងារ។ គាត់ក៏ធ្វើការបានបីខែជាប់គ្នា ប៉ុន្តែថៅកែរត់ចោល ដូច្នេះគាត់មិនបានប្រាក់ឈ្នួលមួយកាក់ទេ។ ទីបំផុតគាត់បានប្រឡងជាប់វិទ្យាស្ថានតុលាការ(Bar Exam)នៅខែធ្នូ ឆ្នាំ១៩៨៦ នៅពេលគាត់មានអាយុ២៣ឆ្នាំ។ បន្ទាប់ពីបញ្ចប់វិទ្យាស្ថានស្រាវជ្រាវ និងបណ្តុះបណ្តាលតុលាការ(Law Training Institute) រយៈពេលពីរឆ្នាំគាត់មានឱកាសជាច្រើនក្នុងការបង្កើតឈ្មោះសម្រាប់ខ្លួនគាត់ ប៉ុន្តែគាត់បានជ្រើសរើសផ្លូវផ្សេង។ គាត់បានក្លាយជាមេធាវីនៅអាយុ ២៥ឆ្នាំក្នុងឆ្នាំ១៩៨៩ បានបើកការិយាល័យនៅ ស៊ុងណាម ហើយបានចាប់ផ្តើមជួយកម្មកររោងចក្រជាមួយនឹងច្បាប់។

 

 

គាត់ធ្លាប់មានការឈ្លោះប្រកែកគ្នាយ៉ាងខ្លាំងជាមួយក្រុមប្រឹក្សាក្រុង(City Council) ហើយត្រូវបានប៉ូលីសដេញតាម ខណៈពេលដែលគាត់ព្យាយាមយកហត្ថលេខាពីប្រជាពលរដ្ឋដើម្បីសាងសង់មន្ទីរពេទ្យដើម្បីព្យាបាលអ្នកក្រីក្រនៅ ស៊ុងណាម។ គាត់ត្រូវបានគេចង់បាននៅលើ ការប្រជុំតែងតាំង. (APB; All Points Bulletin) ហើយបានជ្រកកោននៅក្នុងបន្ទប់អធិស្ឋានជាន់ក្រោមនៃព្រះវិហារសហគមន៍ ស៊ុងណាម (Seongnam Community Church)។ ថ្ងៃនោះគឺជាថ្ងៃទី២៨ ខែមីនា ឆ្នាំ២០០៤។ គាត់បាននិយាយថា “កន្លែងនៃជោគវាសនា ដែលព្រះជាម្ចាស់បានដឹកនាំគាត់ទៅកាន់ផ្លូវរបស់អ្នកនយោបាយ កន្លែងដែលគាត់បានសម្រេចចិត្តចូលប្រឡូកក្នុងនយោបាយដំបូងគឺព្រះវិហារ”។ គាត់បាននិយាយថា « អរគុណដល់ភរិយារបស់ខ្ញុំដែលជាគ្រីស្ទាន ខ្ញុំបានទទួលជឿព្រះអម្ចាស់ដោយយឺតយ៉ាវក្នុងឆ្នាំ២០០៥។ ភរិយារបស់គាត់គឺ គីម ហេកយ៉ុង(Kim Hye-kyung) ជាសមាជិកនៃក្រុមនិស្សិតគ្រីស្ទានកូរ៉េ(CCC) និងជាអ្នកលេងព្យ៉ាណូនៅព្រះវិហារតូចមួយ។

 

 

គីម ហេកយ៉ុង(Kim Hye-kyung) បានចាប់ផ្តើមចូលព្រះវិហារជាមួយជីដូនម្តាយរបស់នាងនៅពេលនាងនៅក្មេង ហើយនៅឆ្នាំ១៩៨៥ នៅពេលដែលនាងនៅជានិស្សិតនៅមហាវិទ្យាល័យ នាងបានទទួលព្រះគុណដ៏អស្ចារ្យនៃការទទួលយកព្រះអម្ចាស់ដោយផ្ទាល់នៅឯកន្លែងសម្រាករដូវក្តៅដែលធ្វើឡើងដោយ សមាជិកនៃក្រុមនិស្សិតគ្រីស្ទានកូរ៉េ(CCC)។  នៅពេលនោះ ដោយពឹងផ្អែកលើពាក្យ ព្រះគម្ពីរ ម៉ាកុស៦:៨-១០ ដែល ថាព្រះយេស៊ូវ នឹង ផ្គត់ផ្គង់ អ្វី គ្រប់យ៉ាងដែលត្រូវការសម្រាប់ការធ្វើដំណើរ នោះទ្រង់បានចេញដំណើរ ទៅជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាដោយគ្មានប្រាក់ទេ គឺមានតែសេចក្ដីជំនឿ។ ក្នុងនាមជានិស្សិតមហាវិទ្យាល័យមួយក្រុមដែលបានចាកចេញជាមួយគ្នាដើម្បីជួយការងារនៅតាមតំបន់ជនបទ បម្រើព្រះវិហារ និងផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ នោះខ្ញុំមានបទពិសោធន៍ខាងវិញ្ញាណអំពីព្រះអម្ចាស់ជានិច្ចកាលនៅជាមួយខ្ញុំ។ បទពិសោធន៍ និងជំនឿនៃការរស់នៅនេះបាននាំឱ្យខ្ញុំអធិស្ឋានសម្រាប់ស្វាមីរបស់ខ្ញុំគឺលោក លី ជេមយុង(Lee Jae-myung) ដែលកំពុងប្រឈមមុខនឹងភាពមិនអនុគ្រោះក្នុងនាមជាអ្នកនយោបាយ ហើយដើម្បីដឹកនាំគាត់ទៅកាន់ព្រះអម្ចាស់។

 

 

គាត់បានឈរឈ្មោះជាអភិបាលក្រុងស៊ុងណាម  ក្នុងឆ្នាំ២០១៤ និង ២០១០ ហើយត្រូវបានជ្រើសរើសពីរដង ជាមធ្យោបាយជាក់ស្តែងដើម្បីជួយជនក្រីក្រ និងអនុវត្តគោលនយោបាយព្រះគម្ពីរ។ ដោយក្នុង ព្រះគម្ពីរ លេវីវិន័យ២៥ គាត់បានដឹកនាំចលនា រ៉ូលលីង ជូប៊ីលី(Rolling Jubilee) ដើម្បីអត់ទោសបំណុលនៃក្រុម ដែលងាយរងគ្រោះក្នុងសង្គម  ដោយមានការចូលរួមពីព្រះវិហារចំនួន៣១ហើយបានអនុវត្តគោលនយោបាយសុខុមាលភាពជាសកល (Universal welfare policy) សម្រាប់ជនពិការរួមទាំងការផ្តល់ឯកសណ្ឋានសាលា ដោយឥតគិតថ្លៃដល់សាលាមធ្យមសិក្សាទាំងអស់ក្នុងទីក្រុង ស៊ុងណាម និងការជួយម្តាយ ដែលបានសម្រាលកូន(Universal welfare policy)។

 

 

ទន្ទឹមនឹងនោះ នៅខែមីនា ឆ្នាំ២០០៤ មជ្ឈមណ្ឌលវេជ្ជសាស្ត្រ ស៊ុងណាម(Seongnam Citizens Medical Center) ដែលព្យាបាលអ្នកក្រ ត្រូវបានបង្កើតឡើងក្នុងឆ្នាំ២០១១ ជាមជ្ឈមណ្ឌលដំបូងគេក្នុងប្រទេស ដោយគំនិតផ្តួចផ្តើមរបស់អ្នកស្រុក ដូចដែលខ្ញុំបានអធិស្ឋានសម្រាប់ពេលកំពុងលាក់ខ្លួននៅក្នុងព្រះវិហារ។

 

 

បងប្អូនអើយ បើអ្នកណាថាខ្លួនមានសេចក្ដីជំនឿ តែមិនប្រព្រឹត្តតាម នោះតើមានប្រយោជន៍អ្វី តើសេចក្ដីជំនឿអាចនឹងជួយសង្គ្រោះអ្នកនោះបានដែរឬ? ចុះបើមានបងប្អូនប្រុសស្រីណា នៅអាក្រាត ព្រមទាំងខ្វះអាហារបរិភោគរាល់តែថ្ងៃហើយអ្នករាល់គ្នាណាមួយនិយាយទៅអ្នកនោះថា អញ្ជើញទៅឲ្យសុខសាន្ត សូមឲ្យបានកក់ក្តៅ ហើយឆ្អែតចុះ តែគ្មានឲ្យអ្វីដល់អ្នក ដែលត្រូវការខាងរូបសាច់នោះសោះ នោះតើមានប្រយោជន៍អ្វី?ឯសេចក្ដីជំនឿក៏បែបដូច្នោះដែរ បើគ្មានការប្រព្រឹត្តតាមទេ នោះក៏ស្លាប់នៅតែឯង។ (ព្រះគម្ពីរ យ៉ាកុប ២:១៤-១៧)

 

 

នៅខែមករាឆ្នាំ២០១៧ ការប្រកួតប្រជែងថ្មីរបស់គាត់បានចាប់ផ្តើម។ លោកបានប្រកាសពីបេក្ខភាពជាប្រធាននៅរោងចក្រនាឡិកាក្នុង ក្រុង ស៊ុងណាម ដែលលោកធ្លាប់ធ្វើការជាកម្មករប្រុស។ ពេលនោះ មិត្តភ័ក្តិរបស់គាត់ដែលធ្លាប់ធ្វើការជាមួយគាត់ជាកម្មករប្រុសបានព្យួរបដានៅជញ្ជាំងរោងចក្រ ហើយបានលើកទឹកចិត្តគាត់។ (រូបថតខាងលើ) គាត់រត់រកប្រធានាធិបតី ហើយចាញ់។

 

 

លោកបានជំទាស់ការបោះឆ្នោតអភិបាលខេត្តម្ដងទៀត។ ចាប់ពីខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១៨ ដល់ខែតុលា ឆ្នាំ២០២១ លោកបានបម្រើការជាអភិបាលខេត្ត ហ្យុងហ្គី(Governor of Gyeonggi Province) ដែលជាខេត្តធំបំផុតដែលមានប្រជាជនចំនួន 13 លាននាក់ ឬមួយភាគបួននៃប្រជាជនកូរ៉េ។ ពីឆ្នាំ២០២២ ដល់ឆ្នាំ២០២៥ លោកបានធ្វើជាប្រធានគណបក្សប្រឆាំង និងជាសមាជិករដ្ឋសភា។

 

 

បញ្ហាប្រឈមរបស់គាត់បានបន្ត។ នៅខែមករា ឆ្នាំ២០២៤ គាត់ត្រូវបានជនចម្លែកវាយប្រហារនៅពេលថ្ងៃត្រង់នៅក្នុងក្រុងប៊ូសាន ដែលជាក្រុងធំទី២(Busan Metropolitan City) នៅក្នុងប្រទេសកូរ៉េ ហើយបានចាក់ចំកញ្ចឹងកខាងឆ្វេងដោយកាំបិត។ ដាវមុតស្រួចបានដាច់សរសៃឈាម(Carotid artery) របស់គាត់ ហើយ គាត់ស្ទើរតែមិនរស់រានមានជីវិត។ យោងតាមវេជ្ជបណ្ឌិតដែលធ្វើការវះកាត់លើគាត់ ប្រសិនបើគាត់ត្រូវបានគេចាក់ចូលទៅក្នុងសរសៃឈាមគាត់នឹងស្លាប់ក្នុងរយៈពេលមួយនាទី។ លើសពីនេះ ក្នុងនាមជាអ្នកនយោបាយ គាត់បានឆ្លងកាត់ព្រឹត្តិការណ៍ និងការសាកល្បងជាច្រើន ហើយបានរស់រានមានជីវិតដោយអព្ភូតហេតុរាល់ពេល។

 

 

នៅថ្ងៃទី២ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០២៥ សន្និសីទសារព័ត៌មានសម្រាប់ការដេញថ្លៃជាប្រធានាធិបតី លើកទីពីររបស់គាត់ត្រូវបានធ្វើឡើងនៅព្រះវិហារសហគមន៍ ស៊ុងណាម(Seongnam Community Church)។ នេះជាកន្លែងដែលគាត់បានមកជ្រកកោនកាលពី១១ឆ្នាំមុន។ វាជាចំណុចចាប់ផ្តើមនៃដំណើរនយោបាយរបស់គាត់ ដែលគាត់បានស្រែកអង្វរព្រះ។ គាត់ហាក់ដូចជាមនុស្សខ្លាំងម្នាក់ ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកក្រឡេកមើលជីវិតរបស់គាត់ អ្នកអាចមើលឃើញថាគាត់ខ្សោយខ្លាំង និងមានចំណុចខ្សោយជាច្រើន។ តើគាត់អាចក្លាយជាប្រធានាធិបតីទី២១ នៃសាធារណរដ្ឋកូរ៉េដោយរបៀបណា? ព្រះគម្ពីរចែងដូច្នេះ។

 

 

ឱបងប្អូនអើយ អ្នករាល់គ្នាឃើញថា ក្នុងពួកអ្នកដែលទ្រង់បានហៅ មិនសូវមានអ្នកប្រាជ្ញច្រើនខាងឯសាច់ឈាម ឬច្រើននាក់មានអំណាច នឹងច្រើននាក់ដែលមានត្រកូលខ្ពស់នោះទេ។ ព្រះទ្រង់បានរើសពួកល្ងង់ល្ងើនៅលោកីយនេះ ដើម្បីនឹងធ្វើឲ្យអ្នកប្រាជ្ញមានសេចក្ដីខ្មាសវិញ ទ្រង់បានរើសពួកកំសោយនៅលោកីយនេះ ដើម្បីនឹងធ្វើឲ្យពួកខ្លាំងពូកែមានសេចក្ដីខ្មាស។ ហើយទ្រង់បានរើសអ្នកទាបថោកនៅលោកីយនេះ នឹងពួកអ្នកដែលគេមើលងាយ ព្រមទាំងរបស់ដែលគ្មានផង ដើម្បីនឹងលើកចោលរបស់ដែលមានចេញ។ ប្រយោជន៍កុំឲ្យមនុស្សណាបានអួតខ្លួន នៅចំពោះព្រះឡើយ (ព្រះគម្ពីរ ១កូរិនថូស ១:២៦-២៩)

 

 

លី ជេមយុង(Lee Jae-myung)ដែលជាប្រធានាធិបតីទី២១ នៃសាធារណរដ្ឋកូរ៉េបច្ចុប្បន្នមានពិការភាពរាងកាយដែលរារាំងគាត់ពីការពង្រីកដៃឆ្វេងរបស់គាត់ទាំងស្រុង។ ជាលទ្ធផលគាត់ពឹងផ្អែកលើដៃស្តាំរបស់គាត់ច្រើនជាងខាងឆ្វេងរបស់គាត់។ យើងក៏អាចមានសុខភាព និងភាពទន់ខ្សោយខាងរាងកាយ ការគោរពខ្លួនឯងទាប ឬភាពផុយស្រួយផ្លូវចិត្ត។ យើងអាចមានភាពទន់ខ្សោយខាងសេដ្ឋកិច្ច បរិស្ថាន និងបុគ្គលិកលក្ខណៈ។ ដោយសារភាពទន់ខ្សោយ និងភាពទន់ខ្សោយទាំងនេះ យើងត្រូវពឹងផ្អែកលើព្រះកាន់តែខ្លាំង ហើយស្វែងរកព្រះគុណរបស់ទ្រង់ ហើយជួយកាន់តែមានសង្ឃឹម។ ពេលយើងធ្វើដូច្នេះ ដៃទន់ខ្សោយរបស់យើងក្លាយទៅជាដៃស្ដាំដ៏ខ្លាំងក្លារបស់ព្រះ។ ព្រះអង្គដែលប្រើភាពទន់ខ្សោយរបស់យើង។

 

 

កុំឲ្យភ័យខ្លាចឡើយ ដ្បិតអញនៅជាមួយនឹងឯង កុំឲ្យស្រយុតចិត្តឲ្យសោះ ពីព្រោះអញជាព្រះនៃឯង អញនឹងចំរើនកំឡាំងដល់ឯង អើ អញនឹងជួយឯង អើ អញនឹងទ្រឯង ដោយដៃស្តាំដ៏សុចរិតរបស់អញ មើល អស់អ្នកដែលខឹងក្តៅក្រហាយនឹងឯង គេនឹងត្រូវខ្មាស ហើយជ្រប់មុខនៅ ពួកអ្នកដែលតតាំងនឹងឯង គេនឹងបានដូចជាទទេសោះ ហើយនឹងត្រូវវិនាសសូន្យទៅ។ ឯងនឹងរកគេ គឺពួកអ្នកដែលតតាំងនឹងឯងនោះ តែមិនប្រទះឃើញឡើយ ឯពួកអ្នកដែលច្បាំងនឹងឯង គេនឹងបានដូចជាទទេសោះ ហើយដូចជារបស់ដែលគ្មានផង។ ដ្បិតអញនេះ គឺយេហូវ៉ាជាព្រះនៃឯង អញនឹងកាន់ដៃស្តាំឯង ដោយពោលនឹងឯងថា កុំឲ្យភ័យខ្លាចឡើយ អញនឹងជួយឯង (ព្រះគម្ពីរ អេសាយ ៤១:១០-១៣)

 

 

នៅថ្ងៃទី៤ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០២៥ លោកបានក្លាយជាប្រធានាធិបតីនៃសាធារណរដ្ឋកូរ៉េ ហើយបានចូលកាន់តំណែងនៅរដ្ឋសភា ដោយពាក់ក្រវាត់បីពណ៌តំណាងឱ្យឯកភាពជាតិ។ មនុស្សដំបូងដែលគាត់បានជួបគឺស្ត្រីអ្នកបោសសម្អាតនៅរដ្ឋសភា។ ឪពុករបស់គាត់ជាអ្នកបោសសម្អាតផ្សារ ហើយម្ដាយ និងប្អូនស្រីគាត់ក៏ជាអ្នកសម្អាតបង្គន់ដែរ។ ជាពិសេស ប្អូនស្រីរបស់គាត់បានដួល និងស្លាប់ដោយសារការងារហួសកម្លាំង ពេលកំពុងធ្វើការក្នុងបន្ទប់ទឹក ផ្លូវផ្សារមួយកន្លែង ក្នុងក្រុងស៊ុងណាម។ ប្រធានាធិបតីបានរំលឹកដល់ក្រុមគ្រួសារ និងរូបលោកកាលពីកុមារភាព ដែលមិនបោះបង់ក្តីសង្ឃឹមសម្រាប់អនាគតកាល ទោះបីជាកម្មករកុមារ និងបានថតរូបអនុស្សាវរីយ៍ជាមួយអ្នកបោសសម្អាតស្រីៗ ដោយលុតជង្គង់ចុះតាមដែលអាចធ្វើបាន។ ឥឡូវនេះ គាត់នឹងបម្រើប្រជាជននៃសាធារណរដ្ឋកូរ៉េក្នុងឋានៈទាបបំផុត។

 

 

ចុះតើស្ត្រីនឹងភ្លេចកូនដែលកំពុងបៅដោះ ឥតមានអាណិតដល់កូនដែលចេញពីផ្ទៃខ្លួនមកបានដែរឬ អើ គេនឹងភ្លេចបាន ប៉ុន្តែអញមិនដែលភ្លេចឯងឡើយ (ព្រះគម្ពីរ អេសាយ ៤៩:១៥)

 

បន្ថែមពីលើស្លាកស្នាមជាង ១០០ លោកប្រធានាធិបតី លី ជេមយុង(Lee Jae-myung) មានរបួសយ៉ាងជ្រៅនៅលើដៃឆ្វេងបត់របស់គាត់ និងកខាងឆ្វេង ដែលគាត់ត្រូវបានចាក់ដោយកាំបិតមុតស្រួច។ ទោះជួបឧបសគ្គអ្វីក៏ដោយ (បុកជញ្ជាំង) កុំចុះចាញ់។ ព្រះដឹងពីភាពទន់ខ្សោយរបស់អ្នកព្រះជាម្ចាស់មិនភ្លេចអ្នកស្តាប់ការអធិស្ឋានរបស់អ្នក ហើយលើកអ្នកឡើង។

 

“កុំបោះបង់ៗ” Never never give up!